De eerste week Akbash Bulut

Bulut is een Akbash, de westelijke  'variant' van de Kangal en eigenlijk helemaal niet erkend als ras.
Toen hij als voormalig kettinghond bij mij kwam in juni. Heb ik nog even alle hondenregels ernstig bestudeerd, zodat ik weergaloos als packleader mijn naam zou vestigen......
Dat liep ff anders want deze knul was met zijn bijna 2 jaar al beresterk en had nog niks geleerd.
Dus de eerste week aan de riem leren lopen met een voorwaartse massa van 45kg heeft mijn botten in mijn vingers tot het UITERSTE opgerekt. Bovendien kon ik niet op mijn benen blijven staan in het zicht van een tegemoetkomende hond dus werd mijn route bepaald door de aanwezigheid van bomen en of lantarenpalen om mij onderweg aan vast te klampen met een wilskracht die ik van mezelf niet kende.
Maarja klagen kon niet want mijn adoptiebemiddelaar had me ingelicht en alles met me besproken (ook dat er twee man nodig waren om hem vast te houden en of ik wel wist waaraan ik begon en of ik toch niet een leuke Rottweiler wilde). Dus met spierpijn, gezwollen, warmrode weke delen , elleboogpijn en tussenwervel- en schijfpijn bleef ik stug volhouden, ik had immers gezegd dat ik zeker was van mijn zaak.
Een bijkomend geluk is mijn gigantische tuin, waarin ik Bulut zijn 'zaakje' liet doen zodat ik enigszins fysiek kon herstellen.
Helaas zag Bulut de buren met hun kleine terriërs als serieuze bedreiging en vloog direct in de aan vervanging toe zijnde schutting onder het motto: ik zie je niet maar hoor je wel! Dus met Turks tamtam vloog hij de zijkant op, zijn oren op oorlogkoers.
Een fluks ingrijpen mijnerzijds was geboden om de schamele vlechtdelen van de finale ondergang te redden. Moedig als ik ben, dook ik in sprint onder luid strijdkabaal die richting op met de intentie hem zo akoestisch te laten schrikken dat terugtrekken de enige optie bleef..... Zonder enig zicht(ogen gingen automatisch dicht) en met veel takken/bladeren van de laulierwilgen in het gezicht, belandde ik tussen afscheiding , groenblijvers en mijn geliefde 'Turk' die ik ergens bij zijn lurven greep op goed geluk dat hij mij "herkende" als baas.
To be continued

Akbash

This new adventure with flockguardiandogs started in June 2010 when I got my Akbash boy Bulut. A rescue organisation wanted re homing him and I was looking for a dog to guard my house and accompagny me with my horse.

He was almost two years already and hadn't had any experience as a 'normal' dog. The first week I almost broke my fingers when I took him for a walk on a leash!

He didn't know horses, so he was kicked by mine. 

He never had seen a house from the inside. And he wasn't aware of the fact that the garden fence mend that it was the end of property...;-)).

The first encounters with other dogs looked like strong attacks to measure strength and I had to cling myself to the nearest tree to keep him away.

So this was a real challenge.

I phoned to the nearest doggy school to help me with his upbringing. And within a fourth night we were accepted there. They had never seen an Akbash before, but a dog is a dog they said. And because he was to big to go to puppy class, we started in the first obedience group for the one year old doggies.

To be continued.....