999 Geen Dienst

 999 Geen Dienst, stond er op de bus die toch bij de bushalte stopte waar ik met mijn rugzakje stond. Welke bus bent u vroeg ik, stond er op maar ja toch maar even vragen dus. U heeft toch geen dienst? Ik 'ben' bus 6 en stap maar in zei de grijzende busmanoevreerder in lichte staat van opwinding. Zo gezegd zo gedaan. Chipkaart voor de automaat houdend... Loopt u maar verder, niets doet het, de computer is stuk en ik mag eigenlijk zo niet rijden maar ik kan mijn passagiers toch niet langs de kant laten staan!? Dank u wel meneer, en ging bij hem in de buurt zitten. Zo, verliepen de andere gesprekken tegen volgende passagiers die met vraagtekens op voorhoofden instapten. Ja, de computer is stuk, hij doet niks, antwoordde nog steeds de in opgewonden staat zijnde busbestuurder. Ik snap het, meneer. Computer en crashen, dat gaat hand in hand. En nee, de passagiers kunt u niet in de steek laten.  Maar nu ik hier toch zit ik moet naar Arnhem CS , is het sneller om bij het station Arnhem Zuid uit te stappen en dan een trein te nemen of bij u te blijven zitten. Bij mij rijdt u gratis, en ik ben met een kwartiertje de stad door. Dus u kunt rustig blijven zitten hoor, al zijn de trolleybussen wel iets sneller dan ik. Maar neem uw tijd Arnhem is een mooie stad.  Absoluut meneer, echter ik heb hondjes alleen thuis zitten dus hoe eerder ik weer thuis ben in Noord Holland des te geruster ik ben. Ik moet nog zo'n 2,5 uur met de trein snapt u.  Oh de gezellige service leverende man snapte dit helemaal en trapte het gaspedaal direct op de staart! Helaas kon ook het groene licht signaal door de computerstoring niet afgegeven worden zodat we toch iedere keer een minuut of wat voor de twee witte punten moesten wachten.... De dierenvriend op wielen maakte korte metten met het oponthoud: hij stopte niet meer bij de bushaltes om passagiers op te pikken en als iemand eruit wilde stopte hij bij de witte blokken waar niemand stond om in te stappen. Zo doende vlotte de rit behoorlijk. Gniffelend zat ik op de eerste stoel in de buurt van deze gezellige meneer. Yes, ze zijn er nog, dacht ik heerlijk zo'n hondenman! Hij draaide zich om naar de resterende meerijders, moeten jullie allemaal naar het station? Het bleef even stil, toen een deftige dame zei: ik zou graag bij V&D eruit. Prima, en het gaspedaal ging omlaag. Scheurend en siteseeënd door Arnhem stad, werd ik even later fluks gedropt bij een goede locatie om snel het perron te bereiken, succes met uw reis mevrouw! Dank u wel meneer, nog een prettige avond en bedankt! Wat een schatje. Zonder problemen bereikte ik het perron alwaar de IC Den Helder mij spoedig zou verenigen met mijn uit de kluiten gewassen vierpoters.  Het zijn de kleine dingen die het doen.

Thunder

Today we went outside for our daily walk to the beach.

 It was 'raining icedrops' and very winterylike and windy. 

When the dark cloud disappeared there was a very loud  t h u n d e r  with lightening just above our heads!

I fel on the street because the forces where to heavy. And in a split second I thought I'd be hit, but this was not so. So I looked of my dogs where hit or allright and got up my feet again.

 I saw Bulut running up and down the pavement, still very anoyed by the sudden thunderstrike.

Bulut who very much fears this kind of weather (normally shaking and shivering in the house when thunder is there) was loose and it seemed that hewanted to run from the scenery: but as fearfull as he was HE DIDN'T RUN AWAY because his flock (I and three other dogs) were still there. He did not want to leave us there on our own! The house were Bulut lives is just 2 min. from where I fell on the street, but he didn't care for his own safeguard. He stayed with the flock he had to protect.

Bulut and I we have a very deep and special contact, and today I admired him again for who he is! A dog who is there for you and not concerned with his own wellbeing.

We got up and went on to the beach. The wether stayed oke, it was just this one sudden blow!  There wasn't much beach because the seatide was high and with the storm even higher.

But we were alone and could relaxe again from the unexpected start we had.

How I admire my Akbash Bulut.....