dinsdag 28 februari 2012

Loss of genetic diversity. The Victorian Freak show.

 Pedigree dog exposed
Zo heette het programma op de BBC gisterenavond.

Drie jaar na een dergelijke vorige uitzending werd gekeken wat de rasverenigingen hadden gedaan om de erflijke afwijkingen te minimaliseren. Uiteraard met schokkende resultaten.

Een fokster en DA van de Charles King Spaniel kwam tot de conclusie dat 72% het gen voor de neurale afwijking droeg die zoveel pijn (wegens te kleine schedel)  droeg. Het ras was niet meer te redden , volgens haar, er moest gestopt worden met fokken.
Bij de Dalmatiers lag het iets beter. Omdat zij een blaasafwijking, die blaasstenen veroorzaakt en alsgevolg daarvan kan de blaas openbarsten, hadden een lijn waarin een pointer was ingekruist toegestaan. Een gezonde lijn.

Een fokster van de Rodesian Rigeback was verontwaardigt dat haar dierenarts volkomen gezonde pups die geen ridge/opstaande kruin hadden, niet wilde laten inslapen. Gelukkig had zij haar oude dierenarts weer bereid gevonden dit wel te doen.
Dat de Boxer hartproblemen kende was duidelijk. Maar de zogenaamde juvenile kidney disease, jonge honden nierfalen, bleek pas nadat er meerdere honden uit dezelfde bloedlijn hieraan een pijnlijke dood stierven.
De veroorzaker van deze afwijking was kampioen.
Door niet meewerken aan bloedonderzoeken, werd verbetering door rasvereniging tegen gehouden.

Dan verder de afwijkingen aan de Dachshund, teckel. De enorm lange rug was in de loop der jaren alleen maar erger geworden, en de poten steeds korter.

Het ergst eraantoe waren de Bulldog en de Mopshond die haast niet meer konden ademhalen, cq lucht koelen door de enorme verkorting van de schedel. Het zijn de meest lijdende dieren waarbij iedere ademhaling een strijd is.
Via operatie moest dit lijden verminderd worden.
De specialist vond dat deze rassen niet meer mochten bestaan omdat sommige honden zittend moesten slapen omdat zij anders niet meer konden ademen.
De tanden stonden verspreid in de kaak zonder dat daar ruimte voor was. En ook de tong stak uit omdat deze te lang was voor de mond.
Verder veroorzaakte de plooien, zoals ook bij de franse Bulldog, de Basset, de Bull Mastif, en Sharpei, enorme smetten en pijnen door chronische ontstekingen. Verder voortdurende patella luxaties, = knieschijf die van zijn plaats raakt door stijle stand en ooglid ontstekingen.
De mopshond had ook nog last van een ruggegraat afwijking veroorzaakt door de gewenste krulstaart.

Kortom, vooral bij de Bulldog en de mopshond (en veel plooiige honden) koop je een lange lijdensweg en een pijnlijk bestaan voor de hond. De Bulldog kan zichzelf niet meer voortplanten , en ook geen normale bevalling hebben.
Dus mensen denk na, uw hond heeft te lijden.

zondag 26 februari 2012

Vrolijk Pasen.../Happy Easter

Ik kreeg de volgende nieuwsbrief binnen.
Liebe Hundefreunde,

ab und zu überkommt es mich und ich muß meine Gedanken und das Aufrütteln zum Thema Tiere und Menschen nicht nur in meinen Tierschutzlettern kundtun (für die ihr Euch auch gerne anmelden könnt), sondern auch mal wieder im regulären „großen“ DOG-InForm Newsletter.

Was mich gerade jetzt mal wieder dazu treibt? Es ist meine Fassungslosigkeit, Trauer, Wut, wenn wieder einmal nicht gesehen wird, wie ein Hund oder generell ein Tier leidet. Wenn ihm Gefühle, wie Menschen sie haben, wie jedes Säugetier sie hat, abgesprochen werden.
Vergessen wird dabei, dass Gefühle elektro-chemische Prozesse sind. Und nichts mystisches und dem Menschen vorbehalten. Doch halt, denen ist doch etwas vorbehalten: Borniertheit und Kaltherzigkeit.

Anbei zwei Infos, die mich mal wieder an den Rand des Wahnsinn treiben, mich verfolgen und die mir zum wiederholten Male beweisen, wie gefühlslos, kalt und widerwärtig „Menschen“ doch sein können.

Einmal handelt es sich um Hunde (die Nutzer meines Tierschutzletters kennen es schon), die in China lebendig und bei vollem Bewusstsein in einen Sack gestopft gebacken werden, damit sie aufgrund des hohen Adrenalinspiegels noch schmackhafter sind.




Und wer sich jetzt beschwert, dass dies doch unfair gegenüber dem lieben Familienmitglied Hund ist, dem sei gleich noch ein Bild von Schafen gezeigt. Die nun auch mal wie Hunde, wie Menschen, Gefühle habe. Auch Muttergefühle, Liebe, Angst, Verzweiflung. Lasst das Bild auf Euch wirken.

OSTER

                FLYER

Weiteres Elend und Umgang mit den sogenannten „Nutztieren“ ist beispielhaft von animals angels dokumentiert www.animals-angels.de

Und wer das ganze Elend sich nicht anschauen mag, dem möchte ich einige Zeilen der Hundehilfe Polen ans Herz legen. Hierbei ging es um das Hundeelend in polnischen Tierheimen, aber es passt hervorragend auch auf andere, ausweglose Situationen, denen Tiere qualvoll ausgeliefert sind:

Es möge bitte keiner auch nur denken "Diese Bilder kann ich mir nicht ansehen" - ja, das, was mensch dort sieht, ist unerträglich...aber wie viel unerträglicher muss es erst für die dort Ausharrenden sein? Diese Hunde leiden mit jeder Faser das Jetzt, sie sind der Trostlosigkeit, Hoffnungslosigkeit und der Verzweiflung in jeder Sekunde ausgeliefert...jeden Tag, Stunde um Stunde, Wochen, Monate, ja manche sogar Jahre!!! Wie können wir es wagen zu sagen "Ich kann das nicht anschauen", wenn es für diese Wesen tagtäglich bittere Realität ist? 


Ich weiß, dass sich nun einige belästigt fühlen werden mit den Fotos, sie möchten weiterhin möglichst billig und täglich ihr anonymes Fleisch aus dem Supermarkt beziehen und parallel ihre Liebe zu ihren Haustieren zelebrieren.
Aber jammert nicht, wenn ihr an jemanden geratet, dem Euer Wohl dann auch mal „egal“ ist, weil es sein Leben, seinen Alltag belasten könnte, oder es ihn einige Cents oder Minuten kosten könnte.

Mein Wort zum Sonntag….

Herzliche Grüße,
Mirjam Cordt

PS:  Wenn Ihr keinen Newsletter mehr erhalten möchten, so schreibt mir bitte eine kurze email zurück.

donderdag 9 februari 2012

Pagina met 'links'



http://en.animals-angels.eu/startseite,en_ORG.html

Doodse stilte.....

.......heerst hier in de kamer op een zonnige winternamiddag.
De wandeling van vanochtend is wat uitgelopen....

Omdat het nu overdag niet meer vriest besloten we de zeedijk af te fietsen omdat daar ook veel reukimpulsen zijn. En een hond die zijn neus gebruikt is een ontspannen hond zoals u allen weet.
Mijn rauw vlees gevoerde viervoeters hadden er zichtbaar zin in , liepen te dollen en te grollen rondom de fiets. Na een half uurtje deze terzijde gezet om het rustiger tempo een uurtje aan te houden. Het was bewolkt, maar voor het eerst sinds lang niet meer b e r ekoud.
Met aan de ene kant een blik op de zeehorizon en aan de andere kant de verdiepte polder met het diepgevroren vogelreservaat, stapten we vol goede zin een aardig aantal passen lekker door. En ach , het strand van de volgende plaats kwam al in zicht en de dijk liep alweer op zijn end. Wat gaat het toch vlot en wat lopen we lekker. Nu we dan aan de voet staan van een prachtig natuurgebied waar we normaliter enkel in het weekend komen is het zonde om om te draaien, de honden hebben al flink gegeten, we stappen lekker door! Zo maken de vergezichten plaats voor de knusheid van het beschutte bos. Smalle paden, klimmen en dalen, kronkelend en meanderend door het afwisselende landschap. Eenmaal hier is het niet zo ver van mijn paard, dus dan maar gelijk zorgen voor de slobber van tussen de middag voor de Ankie - van - Grunsven -soortknol. Het water van hem in de badkuip is nog niet ontdooid , dus een zemelenslobber doet veel goed. Stalletje uitgemest, honden kunnen even rusten. Vast alle stallen voorzien van voer, het is mijn beurt vandaag om de boel te verzorgen.
Na een uurtje 'bij stal' vangen we de terugtocht aan. Normaliter heb ik mijn 'openbaarvervoerchipkaart' in mijn zak om het voor de honden makkelijk te maken en pakken we de bus terug. Daar ik van broek ben gewisseld en deze kaart niet is meeverhuisd, moeten we gaan  zoals we gekomen zijn. Te voet!
Mijn e l f jarige Podencomix loopt lichtvoetig voor mij uit. Wat een gratie heeft deze prachthond. De jongens ravotten heen en weer, typisch weer voor reuen. Meisjes zijn toch wat verstandiger. Ik zeg: Bulut spaar je krachten, je hebt nog een paar uur te gaan hoor! Maar  hij snapt het natuurlijk niet. Tabor blijft uitdagen, hij is jong en ook oliedom.
 De bomen en bossages , de dijk, een stuk over zand aan zee want het is eb, de uren spoelen weg. Uiteindelijk komt het dorp in zicht waar we moeten zijn en ik waag het zelfs nog om het laatste stuk te fietsen. Ze volgen nog, zelfs Bulut!
Na een tocht van vijfenhalf uur arriveren we weer in 'huize nooitgedacht', water drinken een stuk vlees uit de hand en ieder zoekt zijn plek. Daarna volgt een diepe bijna doodse stilte.

dinsdag 7 februari 2012

WELKE HOND PAST BIJ U?

Het is moeilijk om een keuze te maken als je een hond wilt nemen. Hieronder een nieuwsbrief van Mirjam Cordt en haar ervaringen in de praktijk van hondentrainer en de verleidingen waaraan mensen blootstaan:
http://www.dog-inform.de/eine-seite/wissenswertes/wie-kamen-sie-zu-ihrem-hund