Tabor is veranderd , we hebben meer contact nu. Hij is een energieke hond en omdat het natuurgebied van Schoorl weer opengesteld is voor loslopende honden , mocht hij gisteren mee naast het paard.
Eerst vanuit Petten naast de fiets naar het paard. Hij ging mee de wei in en werd in mooie longeercirkels gejaagd door weidegenoot Jonas een forse Fries. Tabor liep voor zijn leven, doodeng zo'n grote zware zwarte..... En Jonas vond het een leuk spel op zijn wei.
Player was al snel opgezadeld en we liepen door de berm de polder uit richting duinen en paardenpad. Het waaide flink, de paarden zijn dan altijd wat heftiger, zo ook mijn Oldenburger. Maar hij houdt er ook van de honden tot de orde te roepen en Tabor cirkelde teveel om hem heen. Dit moest stoppen. Met een heftige hoofdbeweging dirigeerde Player Tabor naar de achterste regionen, daar moest ie naartoe en blijven. En voorwaar met mijn mond open van verbazing verstond Ta de taal van het paard in een maal!
Zo liepen we in rustige stap, draf, stapjes richting de oversteek bij de restaurant Berekuil. Het laatste stuk dat omhoog gaat, aan galopperend terwijl we nooit voorrang krijgen van de fietsers of wandelaars, maar tot nog toe ging het goed en zo ook nu.
Tabors tong hing zowel rechts als links buitenboord, door de koeien die in het gebied geplaatst zijn kunnen we niet meer naar de waterplekken om vocht te tanken. We moeten de uren durende rit geheel op een droogje staan. Koeien gaan voor alles bij Staatsbosbeheer . De Schotse Highlanders zijn hot.
Tabors conditie is voortreffelijk! Hij moest met zijn korte pootjes (Player is zo'n 1.72m, terwijl Taatje slechts ruim een halve meter hoog is...) de enorme benen van Player bijpoten. En hij deed dit vol overgave. Als we door zonniger beschutte gebieden liepen hing het tongding verder naar buiten. Als we meer de schaduwkoele delen doorkruisten dan bleef zijn temperatuur normaal. Maar Ta deed zijn best : meter voor meter , kilometers lang.
En Player pestte hem af en toe en speelde met hem door te versnellen, draaiend en wendend om Tabor op het 'verkeerde been' te zetten.
Ik genoot van het spel de kracht en de wendingen in een schitterende omgeving tijdens spannend weer. Wat een heerlijkheid.
Uiteindelijk na 4 uur kwamen we weer terug in de polder. Bij de wei legde ik Tabor met riem aan de bakfiets vast. Hij lag direct opgekruld te slapen.
Player zette ik weer bij zijn maten op de wei na een flinke portie welverdiend voer. Hij en ik waren niet echt moe. We hadden ons ingehouden voor de hond.
Uiteindelijk moest Ta nog naast de bakfiets, waar het zadel in lag, terug naar huis rennen. Ik probeerde een aantal maal of hij door vermoeidheid zich in de bak liet dirigeren ,erin zitten lukte, maar zodra ik deze in beweging zette, sprong hij eruit. Er zat niet anders op dan hem de laatste kilometers nog te laten rennen.
Ik hield het elektrische deel uit en fietste zo langzaam mogelijk naar huis.
Tabor was blij met de roedel en begroette ze heftig. Het kostte hem moeite zijn rust te vinden. Na een uurtje overviel hem de slaap. En alhoewel het vannacht stormde, hagelde en er heftige onweer was, heb ik hem niet meer gehoord.
Beste brave Tabor, je bent een hele leuke hond.
